Herinneringen
Zoeken naar vorm, kleur is de uitdaging. Schilderen in een roes, harde muziek, correcties, zitten en kijken en voelen.
Elk beeld is een moment opname en een herinnering.
Voetstappen op de gang, de trap. Een klop op de schouder: wakker worden. Ik weet al wat ik moet doen: ochtendjas, slot op de voordeur. Worden we niet verrast.
Het dagboek speelt na jaren een rol. Het is een verslag van een zoektocht en biedt aanknopingspunten over gevolgen en de route naar herstel.
Het verlangen naar de stilte van verweg wordt overschaduwd door de kracht van nabijheid en vertrouwen.
Het voelde als medeplichtig, het zwijgen was verraad: er was geen woord, geen aai, geen"vertel eens"
Het verwijt hing drachtig in de lucht: jij en je vader. Mijn zwijgen was een bekentenis.
Twee avonden, soms drie per week: zondagavond,maandag en woensdag Opmaken voor de spiegel, toneelspelen, een afzakkertje, "het wordt laat". Ook voor mij.
Uiteraard gedronken. Route naar boven, stoel,bank,bed. Op tijd beneden. Knopje omhoog, knopje naar beneden. Voordeur is weer open.
De clown. Met terugwerkende kracht is duidelijk dat de clown met alle lol en lachsalvo's een deken legt over het onzegbare: de chaos van het verdriet wat er in de nacht als een golf uitkomt.
